Miłość

Miłości jak szkło krucha

W swej doskonałości delikatna

Jesteś tą, dla której warto żyć

Tą, za którą warto umierać

Tą, co łączy ręce

Pokonuje mury

Goisz rany jak czas stare

Łagodzisz ból paraliżujący

Jesteś światłem w mroku

Wycierasz łzy rozpaczy

Słodzisz życie swą namiętnością

Trwasz w rwącym potoku zazdrości

Umacniasz nam serca

Skłaniasz ducha do śpiewu

Pozwalasz zapomnieć o gniewie

Wyciągasz z samego dna

Radując swą obecnością

Bądź nam opoką

Schronieniem w czasie burzy

______________________________

Uff ale odmiana xD Dosyć długo tu nic nie wstawiała; brak weny oczywiście...

Ten wiersz dedykuję wszystkim zakochanym :)

Nie  zapominajcie że to miłość uskrzydla człowieka