czwartek, 19 lipca 2012

Miłość


Miłości jak szkło krucha
W swej doskonałości delikatna
Jesteś tą, dla której warto żyć
Tą, za którą warto umierać
Tą, co łączy ręce
Pokonuje mury

Goisz rany jak czas stare
Łagodzisz ból paraliżujący
Jesteś światłem w mroku
Wycierasz łzy rozpaczy
Słodzisz życie swą namiętnością
Trwasz w rwącym potoku zazdrości
Umacniasz nam serca

Skłaniasz ducha do śpiewu
Pozwalasz zapomnieć o gniewie
Wyciągasz z samego dna
Radując swą obecnością
Bądź nam opoką
Schronieniem w czasie burzy
______________________________
Uff ale odmiana xD Dosyć długo tu nic nie wstawiała; brak weny oczywiście...
Ten wiersz dedykuję wszystkim zakochanym :)
Nie  zapominajcie że to miłość uskrzydla człowieka

1 komentarz: